Boczniak (Pleurotus), rodzaj grzybów z rodziny boczniakowatych (Pleurotaceae), z klasy podstawczaków, obejmujący około 10 gatunków o owocnikach w postaci szarobrązowego kapelusza (o średnicy do 20 cm) zwężającego się w trzon, z hymenoforem blaszkowatym.
Boczniaki rosną w kępkach, ułożone dachówkowato, najczęściej na pniach drzew lub na ściętych pniakach, przyrośnięte do nich bokiem (stąd nazwa). Najbardziej rozpowszechniony w Polsce jest boczniak ostrygowaty (Pleurotus ostreatus), smaczny grzyb jadalny, występujący w górach i na niżu, którego uprawę podjęto na skalę przemysłową, stosując jako podłoże prasowaną słomę lub wióry.
Mimo obecności w encyklopediach i atlasach grzybów boczniak jest niestety w naszym kraju grzybem mało znanym, a szkoda, gdyż posiada niezaprzeczalne walory smakowe (zapraszamy do zapoznania się z przepisami na potrawy z boczniaka), a także odżywcze! Boczniak uważany jest za grzyb zdrowy, zawiera niewielkie ilości cukrów, liczne witaminy i enzymy (między innymi obniżające zawartość cholesterolu we krwi). W porównaniu z pieczarkami i grzybami leśnymi boczniak jest 3-6 krotnie bogatszy w witaminy z grupy B, a także zawiera znaczne ilości składników mineralnych głównie fosforu, potasu, sodu, żelaza. Właśnie ze względu na wartość zdrowotno-odżywczą jest bardzo ceniony i popularny w wielu krajach.
Dziko rosnące boczniaki można spotkać na dosłownie całym świecie – zazwyczaj na pniach drzew i wilgotnych miejscach. W Polsce także można go spotkać, ale przede wszystkim jest to grzyb uprawny. Boczniaki uprawia się na specjalnie przygotowanych belach z pasteryzowanej słomy, bez dodawania jakichkolwiek nawozów lub środków chemicznych. W zależności od odmiany i sposobu uprawy, boczniaki mają różny kolor – od bardzo jeasnego beżu do brązu i odcieni szarego, boczniaki dziko rosnące natomiast mają zazwyczaj kapelusze w barwach ciemniejszych, i osiągają zdecydowanie bardziej imponujące rozmiary w porównaniu do uprawnych.
Żródło wiem.onet.pl
